به موجب ماده 331 قانون آیین دادرسی مدنی حکم صادره در خصوص دعوای مالی در صورتی قابل تجدیدنظر است که ارزش آن بیش از سه میلیون ریال باشد. البته لازم به ذکر است در صورتی که ضمن یک دادخواست دعاوی متعددی مطرح و مورد رسیدگی قرار گیرد، قابلیت تجدیدنظرخواهی در هر دعوا با توجه به نوع یا میزان خواسته ی همان دعوا معین میگردد. بنابراین بهای خواسته های متعدد برای تعیین قابلیت تجدیدنظر جمع نمیشود. کلیه احکام صادره در دعاوی غیرمالی قابل تجدیدنظرخواهی است. همچنین احکام راجع به متفرعات دعوا (حقوقی که افزون بر اصل خواسته، قابل مطالبه بوده و این مطالبه مستم اقامه دعوای مستقل نباشد) در صورتی قابل تجدیدنظرخواهی است که حکم راجع به اصل آن دعوا نیز قابل تجدیدنظرخواهی باشد. در امور حسبی نیز تنها موارد مصرحه در ماده 27 این قانون از قبیل عزل وصی یا قیم، ضم امین، حجر، بقای حجر و رد حجر قابلیت تجدیدنظرخواهی دارد. چنانچه در خصوص موضوعی، یکی از قرارهای (رد دعوا، ابطال دادخواست،رد دادخواست، سقوط دعوا، عدم اهلیت یکی از طرفین دعوا) مذکور در بندهای (الف) تا (د) ماده 332 قانون آیین دادرسی مدنی صادر گردد، این قرار قطعی است و در صورتی قابل تجدیدنظر خواهد بود که حکم صادر شده راجع به اصل دعوا قابل تجدیدنظر باشد. احکام مستند به اقرار در صورتی که در دادگاه انجام شده باشد و راجع به اصل دعوا باشد، قابل تجدیدنظرخواهی نخواهد بود. احکامی که با استناد به رأی یک یا چند کارشناس مرضی طرفین صادر شده است، قابلیت تجدیدنظر خواهی ندارد. همچنین توافق کتبی طرفین دعوا مبنی بر اسقاط حق تجدید نظرخواهی حق طرح دعوا در این مرحله را سلب و غیر قابل استماع می نماید.
قابل ,دعوا ,تجدیدنظر ,تجدیدنظرخواهی ,صورتی ,راجع ,در صورتی ,قابل تجدیدنظر ,راجع به ,قابل تجدیدنظرخواهی ,صورتی قابل
درباره این سایت